کد مطلب:212967 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:276
تقیه مداراتیه
1.مُدرك از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت كرده كه فرمود: «رحم الله عبداً اجتر مودة الناس الی نفسه فحدثهم بما یعرفون و ترك ما ینكرون؛ خدا بنده ای را رحمت كند كه دوستی مردم را (به واسطه حُسن معاشرت و صحت روش) به خود جلب نماید و سپس در حدود فهم و درك آنها نقل احادیث نموده و از نقل اموری كه مورد انكار آنهاست، خودداری كند.» [1] .
2.معاویة بن وهب روایت كرده: از حضرت امام صادق علیه السلام سؤال كردم: وظیفه ما در معاشرت با گروه خود و با فرقه های دیگر اسلامی كه در محیط ما هستند و ما با آنها سر و كار و آمیزش داریم، چیست و چه نحوه معاشرتی سزاوار ماست؟ فرمود: «تؤدون الامانة الیهم و تقیمون الشهادة لهم و علیهم و تعودون مرضاهم و تشهدون جنائزهم [2] ؛ امانات همه آنان را مسترد داشته، در موقع مخاصمه و ترافع نزد حاكم، بر نفع درستكار و ضرر گناهكار و نادرست، اقامه شهادت نموده، بیماران شان را عیادت كرده و در مراسم تدفین مردگان شان شركت كنید.»
دلیل بر تشریع «تقیه مداراتیه» در روایات مذكور از محضر اهل بیت علیهم السلام، به ویژه حضرت امام صادق علیه السلام، مطابق آیات عدیده قرآنی: دستور به اتحاد مسلمانان، كنار گذاردن اختلافات و موجبات تفرقه، اجتناب از دوستی حقیقی و همكاری مسلمانان با كفار و اجانب می باشد. [3] .
2.معاویة بن وهب روایت كرده: از حضرت امام صادق علیه السلام سؤال كردم: وظیفه ما در معاشرت با گروه خود و با فرقه های دیگر اسلامی كه در محیط ما هستند و ما با آنها سر و كار و آمیزش داریم، چیست و چه نحوه معاشرتی سزاوار ماست؟ فرمود: «تؤدون الامانة الیهم و تقیمون الشهادة لهم و علیهم و تعودون مرضاهم و تشهدون جنائزهم [2] ؛ امانات همه آنان را مسترد داشته، در موقع مخاصمه و ترافع نزد حاكم، بر نفع درستكار و ضرر گناهكار و نادرست، اقامه شهادت نموده، بیماران شان را عیادت كرده و در مراسم تدفین مردگان شان شركت كنید.»
دلیل بر تشریع «تقیه مداراتیه» در روایات مذكور از محضر اهل بیت علیهم السلام، به ویژه حضرت امام صادق علیه السلام، مطابق آیات عدیده قرآنی: دستور به اتحاد مسلمانان، كنار گذاردن اختلافات و موجبات تفرقه، اجتناب از دوستی حقیقی و همكاری مسلمانان با كفار و اجانب می باشد. [3] .
[1] وسائل الشيعه، كتاب امر به معروف، باب 26.
[2] همان، كتاب حج، باب 1 از ابواب احكام العشرة.
[3] ر.ك: تقيه در اسلام، ص 84 ـ 93؛ رساله اي در تقيه، عبدالرضا ابراهيمي.